İş hayatımda; kendimi çok başarısız hatta bazen beceriksiz bulduğum, işi batırdığım ya da işin beğenilmediğini hissettiğim anlara geri dönebilsem..
Kendime derdim ki;
– Kimse mükemmel değil. Bu deneyimden ne öğrendiğine bak ve yürü..
– Odağını başkalarının takdir etmesinden, iyi bildiğin bir konuda birilerine işinde yardım etmeye çevir..
– Bir süre sonra bunları gülerek hatırlayacaksın, ya da önceliklerin değişecek. O yüzden çabuk toparlan 🙂
– İyi ki işi batırdın, şimdi bu deneyimle yeniden başla ki; anlatacak harika bir hikayen olsun! Sürekli başararak, iyi bir hikaye yazamazsın..
– Kendini motive et! Bunun yolu da kendi içinde değiştiğini ve ilerleyebildiğini hissetmek.. Ölene kadar büyüyeceğimizi unutma 🙂
Bir de tabi belki de en önemlisi:
İş hayatı da kalp atışı gibi.. İnecek – çıkacak. Düz çizgide devam etse zaten yaşam olmaz.. İşte asıl o zaman umut kalmaz..