Sosyal medyada bu ara, gözlerinin içi gülerek kep atan mezun dostlarımı görünce; 16 yıl önceye gittim..
O günlere baktığımda neler söylerdim:
– Profesyonel yaşamda hedefin sevilmekten öte “saygı duyulmak” olsun.
Fikirlerinin önemsenmesi; dinlenildiğini hissetmek; yaptığın işe saygı gösterilmesi gibi..
Bugüne kadar durum farklıydı, biliyorum.
– Hangi üniversiteden mezun olduğun inan önemli değil.
Kendini geliştirmek için, neler yaptığın ve yapacağın önemli.
Etiket arayan kurumlara gül ve geç. Henüz dünyadaki dönüşümün farkında değiller..
– Her şeyi sempati ile çözemezsin.
Burada gidiş yolundan puan vermiyorlar pek..
İlişkiler de biraz zorlayıcı.
Hepsi birer deneyim; yavaş yavaş güçleneceksin, acele etme 🙂
– Sürekli kendini kanıtlama çabasında olmak yorar.
Ben çok yorulmuştum.
Kendini referans al; dünden bir adım ileride olmaya bak.
Yorulunca arada dur; biraz nefes hakkı ver kendine.
Sen, kurumlardan daha değerlisin 🙂