2014.. İş yaşamında 12. yılı devirmişim. Ailedeki herkes benden yöneticilik bekliyor. Ben hala ekip üyesi ☺️
Babamların çalıştığı dönemde, çalışma yılı – yabancı dil vs bir terfi unsuru olduğundan dışarıdan baktıklarında ilerleyememişim gibi geliyor.
İşin kötüsü abim CEO olmuş 🙈 Tam kötü örnek yani!
Arada şaka yollu takılıyorlar; “sen aynı yerde kaldın” diye..
Bana değil de şirkete kabahat buluyorlar. Kıymetimi bilmiyorlarmış, emeklerime yazık ediyorlarmış vs vs (Çocuğunda kabahat aramak zordur zaten ☺️)
Gururumdan her seferinde “aynı yerde saymıyorum” diyorum, ikna olmuyorlar. Skora bakıyorlar 😂
Diyorum ki: Ben sürekli yeni bir şey öğreniyorum, okuyorum, deneyim biriktiriyorum, zorlayıcı – hırslı – rekabetçi insanlarla başa çıkıyorum vs..İçten içe kendimi avutuyorum..
Şimdi bakıyorum da; avutmamışım, doğruymuş düşüncelerim. Aslında bugünlere hazırlanmışım, ama o zamanlar bunu bilmiyordum.
Kendimize bir şey katmadan, zorlanmadan büyüyemiyoruz ki.. Büyümek terfi etmek, yönetici olmak değil ki..
İyi ki böyle olmuş diyorum şimdi kendime.
Bu arada bizimkiler de benden yönetici olmayacağına ikna oldu nihayet 😂